Ik krijg ze regelmatig in de praktijk, kinderen met driftbuien, uitbarstingen, woede aanvallen vaak gevolgd door enorm veel verdriet en schaamte. Hun ouders zijn vaak radeloos… ze hebben het gevoel dat hun kind hen test, de grenzen opzoekt en ongehoorzaam is. Voor de buitenwereld schamen ze zich en krijgen regelmatig blikken of opmerkingen… ‘die ouders weten echt niet hoe ze hun kind moeten opvoeden’. Zelf lopen ze op eieren, ze doen al het mogelijke om een uitbarsting te voorkomen.

Herken jij dit bij jouw kind: Dwarsheid, weerstand, frustratie, boosheid?

In mijn aanpak werk ik altijd vanuit het nare gevoel wat een kind ervaart en ga met de kinderen aan de slag om dit gevoel aan te pakken. Wat ik van deze kinderen hoor is vaak een gevoel van verdriet wat onder dit gedrag ligt, vaak komt dit na de boosheid. Ze voelen zich eenzaam en verdrietig. Ze veroordelen hun eigen gedrag maar weten niet hoe ze dit kunnen voorkomen. Als ik doorvraag naar het gevoel waardoor ze zo boos worden dan weten ze vaak niet waar dit vandaan komt of wat het veroorzaakt. Ook kunnen ze moeilijk benoemen wat ze voelen.

Wat is er aan de hand?

Vaak is bij deze kinderen sprake van hoog sensitiviteit, ze zijn minder in staat om prikkels te filteren en alle geluiden, gevoelens, beelden en aanrakingen komen veel harder binnen dan bij andere kinderen. Hun emmertje is veel sneller vol. Daarbovenop komt dat deze kinderen vaak een enorm sterke wil hebben. Meestal herkennen ouders die sterke wil en gevoeligheid al vanaf de geboorte. Deze vurige zijn leergierig, nieuwsgierig, willen alles zelf kunnen en doen en willen bepalen (we kunnen het dominant noemen). In de literatuur wordt er vaak verwezen naar hoogsensitieve kinderen met een sterke wil. Ze komen steeds in conflict met zichzelf, ze gaan steeds over hun eigen grenzen heen.

Wat werkt dan wel?

Elk kind is uniek en vergt een unieke aanpak. Op basis van wat ik geleerd heb in mijn praktijk gecombineerd met een hele hoop vakliteratuur heb ik een aanpak ontwikkeld waarbij ik zowel ouders meeneem in de fysiologische werking van het brein en het zenuwstelsel. Zo ontstaat er meer inzicht in welke processen een rol spelen bij de emotionele uitbarstingen. Vervolgens ga ik met ouders op zoek naar de triggers en omgevingsfactoren die een rol kunnen spelen; school, thuissituatie (regels, afspraken, schermtijd, broers/ zussen), BSO, vriendjes etc. Op basis daarvan ontwikkel ik een aanpak op maat.

Met deze vurige kindjes werk ik op een manier die aansluit bij het kind, vanuit spel, door het oplossen van problemen in mijn praktijkruimte en in hun eigen binnenwereld (zwaardvechtend, dartend, met Playmobil of lego). Zo help ik kinderen bij het oplossen van hun eigen problemen. En ik help hen bij hun eigen bewustwording (wat gebeurt er met mij en wat voel ik?), emotieregulatie (wat helpt mij en wat kan ik doen om me vaker fijn te voelen?) en communicatie met de buitenwereld (hoe leg ik uit wat er gebeurt en hoe vraag ik om hulp?).

“There is no silver bullet.”

Met welk resultaat?

Door de behandeling accepteren kinderen beter wie ze zijn en krijgen daardoor meer zelfvertrouwen. Ook voelen ze zich vaak minder verdrietig en boos (afname intensiteit). Ze kunnen vaker kiezen voor hun eigen geluk. En leren ook beter onder woorden brengen wat hun behoeftes zijn en hoe ze hulp nodig hebben (ouders worden betere hulpbronnen voor het kind). Voor ouders ontstaat er ook meer grip op de situatie. Ze leren meer vanuit rust communiceren en grenzen bewaken. Er kan is meer rust in het gezin en er kan weer meer liefde groeien voor het kind. Wil je meer weten over mijn aanpak en hoe ik vanuit spel jullie kind kan helpen en hoe ik jullie kan helpen om meer rust te krijgen in de opvoeding?

Neem contact op, ik heb geen wachtlijst en vaak kan je binnen maximaal 2 weken terecht.